4.11 : Astma IV: Leczenie pielęgniarskie

Leczenie pielęgniarskie astmy to kompleksowe podejście, które w dużej mierze opiera się na wiedzy i zaangażowaniu pracowników służby zdrowia. Obejmuje dokładną ocenę, trafną diagnozę, strategiczne planowanie, skuteczne wdrażanie oraz staranną ocenę. Dzięki skrupulatnemu przestrzeganiu tego procesu krok po kroku, pracownicy służby zdrowia odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu jak najlepszej opieki i leczenia pacjentom z astmą, poprawiając ich ogólny stan zdrowia i samopoczucie.

Po pierwsze, w fazie oceny pielęgniarka powinna zebrać szczegółowy wywiad z pacjentem i przeprowadzić dokładne badanie fizykalne w celu zidentyfikowania potencjalnych czynników wyzwalających i oznak niewydolności oddechowej. Obejmuje ona pytania o częstotliwość i nasilenie objawów, stosowanie leków ratunkowych, wszelkie hospitalizacje lub wizyty na oddziale ratunkowym oraz wpływ tych objawów na codzienne czynności, takie jak praca, ćwiczenia i sen.

Badanie fizykalne może ujawnić takie objawy, jak świszczący oddech, duszność, kaszel i używanie dodatkowych mięśni do oddychania.

Następnie, w fazie diagnozy pielęgniarskiej na podstawie oceny, można zidentyfikować kilka diagnoz pielęgniarskich, takich jak:

• Niewystarczające oczyszczanie dróg oddechowych związane ze skurczem oskrzeli, nadmierną produkcją śluzu, uporczywymi wydzielinami (o czym świadczy nieskuteczny kaszel, niemożność odkrztuszania wydzieliny oraz nieprawidłowe szmery oddechowe) i zmęczenie
• Lęk związany z trudnościami w oddychaniu, odczuwaną lub rzeczywistą utratą kontroli i strachem przed uduszeniem, o czym świadczy niepokój i przyspieszone tętno, częstość oddechów i ciśnienie krwi
• Niedostateczna wiedza związana z brakiem odpowiednich informacji i edukacji na temat astmy i jej leczenia, o czym świadczy częste zadawanie pytań dotyczących wszystkich aspektów długoterminowego leczenia

Planowanie: Następnie pielęgniarka we współpracy z pacjentem i zespołem opieki zdrowotnej opracowuje plan, który obejmuje:

• Utrzymywanie drożności dróg oddechowych poprzez usuwanie nadmiernych wydzielin, zapewniając niezakłócony przepływ powietrza dla optymalnej funkcji oddechowej.
• Obserwowanie i osłuchiwanie normalnych dźwięków oddechowych i stałej częstości oddechów wskazującej na zdrową funkcję płuc.
• Pomoc w zmniejszeniu poziomu lęku u pacjenta w celu kontrolowania wzorców oddychania.
• Rejestrowanie parametrów życiowych w oczekiwanym zakresie, odzwierciedlających ogólną stabilność fizjologiczną.
• Opracowanie i wyjaśnienie kompleksowego zrozumienia postępu choroby i protokołu leczenia, podkreślając zaangażowanie w dobre samopoczucie.
• Wykazanie biegłości w dokładnym podawaniu leków w aerozolu, prezentując dogłębną znajomość praktyk opieki oddechowej.

Wdrożenie: Interwencje pielęgniarskie mogą obejmować:

• Podawanie przepisanych leków, takich jak leki rozszerzające oskrzela i kortykosteroidy, oraz monitorowanie ich skuteczności.
• Edukowanie pacjenta w zakresie prawidłowej techniki inhalacji i wyjaśnianie znaczenia przestrzegania schematu leczenia.
• Nauczanie technik zmniejszania lęku, takich jak głębokie oddychanie i ćwiczenia relaksacyjne.
• Zachęcanie do unikania czynników wyzwalających astmę i promowanie zdrowego stylu życia, takiego jak rzucenie palenia i regularne ćwiczenia.

Na koniec pielęgniarka regularnie ocenia postępy pacjenta w kierunku osiągnięcia celów. Obejmują one monitorowanie zmniejszonej częstotliwości i nasilenia objawów oraz poprawę zdolności do wykonywania codziennych czynności. Pielęgniarka będzie również nadal edukować pacjenta na temat astmy i jej leczenia. Pielęgniarka może korzystać z narzędzi, takich jak dzienniki objawów, mierniki przepływu szczytowego i opinie pacjentów, aby ocenić te zmiany. Na podstawie tej bieżącej oceny plan opieki zostanie zmieniony w razie potrzeby.