8.7 : Krótkoterminowa krzywa podaży

Rozważmy małe przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją i sprzedażą lemoniady, działające na rynku wśród wielu innych firm o podobnych przedsięwzięciach. To przedsiębiorstwo, dążąc do maksymalizacji zysków bez ponoszenia strat, ocenia swoje koszty produkcji, aby określić optymalną ilość lemoniady do wyprodukowania.

Podstawową zasadą tego przedsięwzięcia jest analiza dwóch istotnych aspektów kosztowych: kosztu wyprodukowania dodatkowej jednostki lemoniady, zwanego kosztem krańcowym (MC), oraz najniższego kosztu, przy którym lemoniadę można wyprodukować bez strat finansowych w krótkim okresie, zwanego minimalnym średnim kosztem zmiennym (AVC).

Przedsiębiorstwo rozpoczyna produkcję dopiero wtedy, gdy cena sprzedaży przekracza minimalną wartość AVC. Tutaj leży kluczowa strategia: decyzja o ilości lemoniady do wyprodukowania jest kierowana przez MC, a konkretnie przez segment MC przekraczający AVC. Ten segment powyżej AVC służy jako dyrektywa, która wskazuje odpowiednią ilość lemoniady do dostarczenia po danej cenie. Ten mechanizm, znany jako krzywa podaży, jest kluczowy dla przedsiębiorstwa w poruszaniu się po konkurencyjnym krajobrazie rynkowym.